O książce: 1985 / Nowa książka składała się z opowiadań, które kontynuując i uzupełniając się, stały się oryginalnymi częściami oryginalnej powieści, odważnie łącząc humorystyczna i poważna, elegijna i satyryczna, rzeczywistość i fantazja „Głowa w chmurach”, 1985 Dziwna powieść... Ta regionalna ludność, od ostatniego emeryta do pierwszego sekretarza, ciągnie po wiejskich drogach ogromne ryby, przyciągając gazety i gazety. telewizji, moskiewskich ichtiologów i artystów, którzy gloryfikują ten wzrost okaleczeń środowiskowych potwora z dorzecza Wołgi. Wtedy młody, nowo wybrany kierownik zakładu przetwórstwa spożywczego, wyczerpany natłokiem problemów, niezauważony zje pieczęć rządową, tak że teraz nie będzie już jak wypisać zaświadczenia ani dać pracownikom pieniędzy. Następnie sąd towarzyszący osądza kota ciągnącego kury, stwierdzając po drodze wiele różnych różnic, zarówno o charakterze komicznym, jak i niezbyt zabawnym, i dokonując takiej liczby szczegółowych ustaleń, że ponownie wciągani są w sprawę ten sam ostatni emeryt i ten sam pierwszy. sekretarz generalny orbity Żukow napisał wesołą powieść, ale napisał zupełnie smutną historię, kronikę powiatową beztroskiej regionalnej wsi, a pod koniec powieści była to już osada typu miejskiego, rozciągnięta na połowie Rosji, gdzie ich „cichożercy” i „vendykożercy” kontynuują, poprzez przecinki, tradycję wesołych Foolowitów z nieśmiertelnej historii Sołtykowa-Szczedrina, nr 7, 1990. Połączone z trzech pierwszych opowiadań dzieła „Sędzia”. Adam!”, opublikowanej w Roman-Gazecie nr 7, 1990, oraz skan 4 opowiadań z książki „Z głową w chmurach”».